شرح بیت الغزل های حافظ

از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر

یادگاری که در این گنبد دوار بماند

هیچ صدایی خوشتر از صدای عشق نیست . این صدا جاودانه ترین و خیال انگیزترین صداست که در کل جهان بگوش رسیده ، می رسد و خواهد رسید .  زیر این گنبد دوار هیچ صدایی جز صدای عشق پایدار نمانده است.

عشق بردباری ، توانایی ، مهربانی می بخشد. عشق آدمی از حسد و کینه توزی می رهاند. در عشق اسلوار ناپسند وجود ندارد. کسی درعشق به اندک چیزی به خشم نمی آید و اندیشه ی شر نمی کند ،بد نمی گوید و میل به ناحق نمی کند. همه چیز کهنه و فرسوده می شود الا عشق که هرروز و لحظه باطراوت  و شاداب تر می گردد. ربان همه قطع می شوند و دانش ها در غبار زمان پنهان می شوند و همه چیز رنگ فنا و نابودی می گیرد لیکن آنچه که باقی می ماند ایمان وامید و عشق است و از میان این هر سه  عشق را والاترین مقام است.

عاشق هستی باشد و به

همه چیز عشق بورزید تا 

زنده بمانید

هرگز نمیرد آنکه دانش زنده شد به عشق

ثبت است برجریده ی عالم دوام ما